کیست بیکر (کیست بیکر به تجمع مایع مفصلی بیشتر در مفصل زانو گفته میشود که به آب آوردن زانو هم معروف است). پارگی و نازک شدن شاخ خلفی منيسک داخلی زانو که این پارگی در دورترین نقطه غضروف هلالی (منيسک ) بوده و به بدنه منيسک گسترش پیدا کرده است. افيوژن (آب آوردن یا تجمع مایع مفصلی ) در مفصل زانو که از نظر شدت در حد متوسط است. نازک شدن غضروفی و تغییرات دژنراتيو (تخریب پیش رونده) در سطوح داخلی مفاصل تيبيوفمورال (مفصلی که از پیوند استخوان ران و ساق پا تشکیل شده) و مفصل پاتلوفمورال (مفصلی که از پیوند استخوان ران و کشکک زانو تشکیل شده است ) دیده میشود. بقیه ليگامان ها یا رباط های مهم مفصل زانو نرمال میباشند . تشخیص: کیست بیکر