مرسی آقا رضا. اصطلاح خیلی خوبیه ولی کلا من فکر نمی کنم ما باید زیاد تو بحر پیدا کردن معادل برای حرف هایی باشیم که بیشتر رنگ و بوی فرهنگ خودمون رو می ده. همینه که می گن زبان رو نمی شه از فرهنگش جدا کرد که متاسفانه تو کتاب های مدارس دقیقا این اتفاق افتاده. شاید این جور اصطلاح ها تو فرهنگ عامه مردم اصلا استفاده نشن یا توسط ادم های خیلی مذهبی و خاصی به کار برن و رایج نباشن با اینکه تو دیکشنری هم پیدا می شن. مثلا برای من جالب بود که تقریبا همه اونایی که زبان یاد می گیرن اصطلاح it's raining cats and dogs رو یاد می گیرن در حالیکه این اصطلاح واقعا تو کشورهای انگلیسی زبان به کار نمی ره (یا حداقل رایج نیست) با اینکه تو دیکشنری ها توضیحش هست! مثلا اون روز یک نفر پرسیده بود وقتی کسی به احترام شما پا می شه برای اینکه بگین خواهش می کنم از جاتون بلند نشین بهش چی می گین. خب برای جواب دادن به این سوال اصلا ما باید ببینیم اونجا اصولا تو فرهنگشون هست که کسی به پای کسی بلند بشه و اگه هست آیا جزو فرهنگشون هست که طرف مقابل چیزی بگه غیر از مثلا please؟ یا مثلا برای خیلی ها شاید سوال باشه که چطور تو انگلیسی سر کلاس باید بگن آقا اجازه. در حالیکه اول باید ببینن اصولا اونها سر کلاس موقع اجازه گرفتن چیزی می گن یا فقط دستشون رو می برن بالا یا از کلمه دیگه ای مثل sir استفاده می کنن و مسائلی از این قبیل. به نظر میاد ما بیشتر اصرار داریم ترجمه تحت اللفظی و کلمه به کلمه چیزهایی رو پیدا کنیم که تو فرهنگ خودمون می گیم در حالیکه ما باید ببینیم تو فرهنگ رایج اونجا مردم چی می گن و زیاد دنبال معادل های تحت اللفظی نباشیم.