میدانید، در زبان شیرین فارسی که متاسفانه عربی با آن درآمیخته ما به طور ناخودآگاه(اما پرتکرار) در هنگام حرف زدن و حتی نوشتن از قواعد عربی پیروی می کنیم.
بحث من در این قسمت اشاره به کلمات فارسی یا خارجی است که به اشتباه برایشان صفت مونث با 《تای تانیث》می آورند، مثلا اصطلاح پرتکرار 《آستانه مقدسه》 غلط است(هر جا این اصلاح رو شنیدین یا دیدین یه صلواتم برای ما بفرستین!).
باید آن را اصلاح کرد و نوشت : 《آستان مقدس》
یا 《نامه واصله》 که صحیحش می شود: 《نامه واصل》
همین طور اصطلاحاتی نظیر :
«مسئول مربوطه » ، «بخشه مربوطه » ،«پرونده متشکله » ، «تلگراف واصله» ،«آزمایشات عدیده » و امثال این ها که همه اشتباه است. از این روست که می گویند: "نویسنده باید هوشیار و گوینده باید مراقب باشد!"
در مورد واژگانی چون "لیسانسه"(که کاملا غلط است)، و "لیسانسیه"(که قابل قبول تر است) این اشتباه صدق می کند و این گونه است که رایج شده و می گویند:
"خانم محترمه لیسانسه/لیسانسیه "
حال آنکه از این صفت (لیسانسیه) می توان برای آقایان نیز استفاده کرد.