گرامر رو نباید با ترجمهکردن یاد گرفت، بهخصوص گرامر زمان افعال. بلکه باید به کارکرد اون زمان فعل نگاه کنیم و ببینیم مناسب اون جمله هست یا نه. درسته که ساختار was/were verb+ing در انگلیسی ماضی استمراری هست، ولی دلیل نمیشه که وقتی خواستیم یه جملهای رو به فارسی برگردونیم، لزوماً و حتماً از زمان فعل ماضی استمراری استفاده بشه.
باید ببینیم توی فارسی چی میگیم و چی رایج هست.
I was sitting in front of TV watching a documentary when I fell asleep.
جلوی تلویزیون نشسته بودم داشتم یه مستند میدیدم که [یکدفعه] خوابم برد.
این یعنی اگه جملۀ بالا رو به شما میدادن و میگفتن به انگلیسی برگردون، نباید این طور نتیجهگیری میکردی که خب «نشسته بودم» ساختار ماضی بعید است پس باید بنویسم I had sat in front of TV، چون اینجا به مفهوم زمان فعل توجه نشده و فقط بر اساس فرضیات غلط ترجمه شده، اینکه هر زمانِ فعلی در زبان فارسی باید عیناً با همون زمان فعل در زبان انگلیسی بیان بشه یا برعکس، اصلاً درست نیست.