آیا در امتحان به شما یک فعل خشک و خالی نشون میدن، یا فعل توی جمله قرار گرفته، و از شما میخوان تبدیلش بکنید؟
در حالت اول مجبور هستید فعل ها رو یاد بگیرید، دستکم معناشون رو بدونید.
اما اگه توی یک تمرین یا امتحان تعدادی جملهی active voice (معلوم) داده شده و از شما خواسته شده باشه که جملهها رو به صورت passive voice بازنویسی کنید و کلکی در کار باشه عبارت از این که بعضی از جملهها نمیتونن و نباید حالت مجهول به خودشون بگیرن، شاگرد باهوش و علاقهمند قاعدتاً این نکته رو دوباره از معنای جمله متوجه میشه. مثلاً، اینها:
I am swimming across the river.
I caught the train to work.
I have held my glass out.
I will be in touch as soon as possible.
I might have discovered a new continent.
I would never act in a play.
حالا برای تشخیصدادن امکان بازنویسی به صورت passive تنها راه درست اینه که ببینیم به ازای هر جملهی دادهشده آیا کلمهای در جهان هست که بتونه نهاد حالت مجهولی اون جمله باشه یا نه. مثلاً برای مثال آخر: I would never act in a play، بنده هرچی کلهمو بکاوم نمیبینم چهطوری بشه این جمله رو مجهولی کرد، به این دلیل که واژهای نیست که بشه در مقام نهاد جملهی مجهولی قرارش داد. پس این جمله حالت مجهولی نداره. حالا شما خودتون باقی مثالها رو بررسی بفرمایید. این گوی و این میدان.