پاسخ ازقضا توی silence و weakness نهفتهست. اینها هردو از لحاظ گرامری اسم هستن: خاموشی و ناتوانی. علاوه بر این، خاموشی و ناتوانی بر حالتها اطلاق میشن و این حالتها هر دو میتونن در موجودات زنده و هوشمند یافت بشن. پس با منطق زبان و با واقعیت جور در میآد که گفته بشه خاموشی مرا به حساب ناتوانی من نگذار.
اما unsophisticated از نظر دستورزبان یک صفته: دنیاندیده، چشموگوش بسته، ناپالوده، ناشی، تراشنخورده. آیا میشه بنویسیم یا بگیم "چشموگوشبستهی من"؟ درست اینه: "چشموگوشبستگی من".
در مورد fool (آدم نادان) نمیشه گفت fool هم صفته، اما fool به هرحال در رفتار و کردار انسان قرار نداره. اسم صحیح در این جا میشه foolishness، یا folly.
پس شاید این درست باشه:
Don't take my lack of sophistication as foolishness.
ناپختگی من رو به حساب نادانی نذار.