persistent non symbolic experience

Question

دوستان کسی میدونه معنی persistent non symbolic experience چیه؟ ممنون میشم اگه کسی بتونه به فارسی توضیحش بده

Answer 1

راستش از گوگل نتیجه‌ی روشنی به دست‌ام نیومد. به نظرم تصوری و نظریه‌ای وجود داره که حوزه‌ی نمادین (شامل زبان، بسیاری از رسانه‌های مبادله‌ی فرهنگی، و لابد خود نیروی تخیل) برای رسیدن به ذهنیت متمرکز بر لحظه‌ی کنونی (mindfulness) مانع ایجاد می‌کنه، طبق نظر هواداران نظریه‌ی مورد بحث. 

با این مقدمه، گویا که pnse حالتی از ذهنه که در اون به طور مداوم تجربه‌ی فکری و حسی از  نمادساختن و نمادشدن دوری می‌کنه. فکر در قالب واژه شکل نمی‌گیره، حس از وصف خالیه، هیچ چیز نام یا تاریخچه یا هویتی پیش‌ساخته نداره. اگه بشه تصور کرد، فرد در حالتی پیشازبانی و فاقد گفتار درونی به تجربه‌ی صرف لحظه‌ی حال می‌پردازه. یک چنین چیزی احتمالاً. به چه درد می‌خوره، من که سر در نیاوردم.

Persistent یعنی مکرر، مداوم.

Non-symbolic می‌شه خالی از نمادینگی، نانمادین.

Experience، تجربه.

Comments

اول از همه دم شما گرم که چه خوب باز کردی این عبارت رو

قشنگ مثل جورچین جور شد و توصیف شما الحق هوشمندانه بود

در مورد سوالتون که به چه درد میخوره؟

در واقع میتونم بگم به همه درد!

زبان و یا بهتر بگیم واژگان ، یک زمانی خلق شدند که مشکلات زیادی از انسان رو حل کنند ( مثل ارتباط انسان با انسان ، یا توصیف از همه چیز ) اما بعد خودشون شدن یه مشکل اساسی برای ذهن انسان

تا قبل از بوجود آمدن زبان ، انسان اگر دردی میکشید فقط یه درد بود ( مثلا یه شیر دنبالش میکرد که بخوردش) اما با آمدن زبان ، توصیف این واقعه ( واییییی یه شیرررر اومد منو قورت بده چه وحشتناکککک عجب شانسییی آوردمممم) از درد به رنج تبدیل شد...

پس اینجا زبان به گفتگوی درونی انسان به خودش هم منجر میشه و خب رنج همراه داره.

از این گذشته ، زبان  با توجه به وظیفش ، حتی در توصیف هستی هم نقش داشته و همین امر باعث شد که مارو در واقع از هستی دورتر کنه 

یه مثال : شما میری جاده اسالم به خلخال با ماشین و مناظر رو مشاهده میکنی ، بر طبق عادت حالا چه تنها چه با کسی وایییی چقدر زیباست اینجا 

همین یه توصیف ساده از این جاده ، شما رو از مقام شاهد به مقام قاضی نزول میده و دیگه شما عملا از یک طبیعت گرد محض به یک خبرنگار تبدیل شدی بدون اینکه متوجه بشی

در واقع زبان حتی در توصیف هستی نا توانه، چقدر زیباست اینجا بازم کلیه، اصلا خود کلمه زیبایی هم کاملا سلیقه ایه و چیزی که برای شما زیباست برای یه بچه اسالمی کاملا عادیه...

در اینجاست که خاموشی ذهن که از خاموشی گفتگوی درون میاد ، نقشش پر رنگ میشه و مقام شاهد که مقامی بسیار با ارزشی است ، به بزرگترین چالش انسان امروزی تبدیل میشه