1. I had arranged to meet Kate, but I was late. When I finally arrived, she was waiting for me. She was annoyed because she’d been waiting such a long time.
در جملهی اول در متن بالا طرف فیالحال مشغول انتظار کشیدنه، یعنی در لحظهی ورود گوینده. به این دلیل از گذشتهی سادهی استمراری استفاده میکنیم. مثال:
I was reading my book when you called.
در جملهی دوم میشه اینطوری استدلال کرد که چنانچه طرفی که انتظار کشیده بخواد اعتراض کنه میگه I have been waiting for such a long time. گوینده همین رو برای ما روایت میکنه اما از اونجا که کل روایت گزارشی از وقایع گذشتهست مجبوره تابع زمان کلی جملهها باشه و present perfect رو تبدیل کنه به past perfect.
2. Joe and I work for the same company. He joined the company before me. When I started a few years ago, he was already working / he’d already been working there.
به نظرم هر دو گزینه قابل قبولن هرچند اولی بهتره چون سادهتره.
3. I started working at the company a few years ago. At the time I started, Joe had already been working there for two years.
این یکی بدیهیه: یک فعلی (کارکردن جو) در گذشته شروع شده و تا گذشتهای نزدیکتر به نقطهی حال (وقتی من شروع به کار کردم) ادامه داشته. زمان فعل میشه گذشتهی دورتر از گذشته، گذشتهی بعید.
4. I was already thinking/had already been thinking about moving when you mentioned it.
هر دو شدنیه. به حال گوینده بستگی داره. اگه نیت گوینده این باشه که طول زمان اندیشیدن دربارهی نقل مکان رو برسونه از past petfect continuous استفاده میکنه، و اگه گوینده بخواد تاکید کنه که در لحظهی اشارهی طرفش به نقل مکان خودش هم مشغول فکرکردن به همین موضوع بوده گذشتهی استمراری ساده همین رو بهخوبی بیان میکنه.