درود، amirebm. یک وقت هست آدم در پاسخ به فکر بکری یا تعارفی میخواد اطمینان بده که حتماً اوضاع برای لذت بردن ردیف خواهد شد.
برای مثال:
- Do come on this trip! It'll be fun. Don't you like the sea air?
- I do. I think I WILL come along. I am sure I shall enjoy myself. (Or, I'm sure I shall like it there.)
- I am set on purchasing this cottage. I have always dreamed about living in a house overlooking the sea. I shall enjoy living there.
یک وقت هم هست که درجهای از بیاطمینانی از فراهمشدن شرایط هست، یک واپسنشینی ظریف و پنهان، نکنه که اوضاع ردیف نشه:
I should like it very much.
نام چنین صیغهای میتونه باشه آیندهی شرطی، یعنی به هر رو یک زمان آینده.
I should like to be able someday to own this mansion.
چندان سفت و سخت شرطی نیست، همون آیندهست که اندکی محافظهکارانهتر بیان شده. برای آرزو مناسبه.