با اجازه،
A) I hope you had a good time. درست
B) I hope you have had a good time. درست
C) I hope you had had a good time.
کموبیش مهجور
D) I hoped you had had a good time. درست
اولاً، تفاوت معنایی میان A و B در بالا ساده است. A اشاره به گذشتهای پایانیافته و بدون هیچگونه تاثیری بر زمان حال داره: امید دارم که به تو خوش گذشت. کِی؟ دیروز، پارسال، ۱۰ سال پیش. زمان میتونه خیلی دور باشه. ممکنه مخاطَب جمله الان داره گریه میکنه اما به هرحال امید میره که در گذشته به او خوش گذشته. اما در B گوینده داره به مخاطب نگاه میکنه و امیدواره که مخاطب یعنی همون "تو" نه تنها قبلاً خوش گذرونده بلکه هنوز سرخوشه، هنوز داره مزهی خوشگذرونی رو روی زبونش میچشه، هنوز سرحال و بانشاطه، چون تاثیر کنشها و رویدادهای گذشته هنوز در وجود مخاطب پابرجاست. نیت گوینده تعیینکنندهی انتخاب او میون این دو جملهست.
دوم، جملهی C پیچیدهتر از اونه که بتونه چندان درست باشه: "امیدوارم که به تو خوش گذشته بوده." میشه به موقعیتی اندیشید که کسی چنین جملهای به دیگری میگه. مثلاً یک فردی به فرد دیگهای میگه ای بابا، من رفتم به اون عروسی، اما نه رقصیدم، نه شام خوردم، نه با عروس و داماد عکس گرفتم. بعد هم در راه برگشت به خونه ماشینام خراب شد. طرف حیرتزده میگه امیدوارم (پیشتر از اینکه ماشینت خراب بشه و کنار خیابون بمونی) به تو خوش گذشته بوده. موقعیت باید خیلی خاص باشه و جملههای پیشدرآمد باید نقطهای در گذشته رو نشون کرده باشند (مثل "ماشینام خراب شد") تا بشه با وجدان راحت از گذشتهی بعید استفاده کرد. توی زندگی واقعی چنین جملهای خیلی بهندرت بر زبون کسی جاری میشه.
آخر، D یک جور اشاره به گذشتهی مشترکه، یک تذکر: تو آمدی پیش من، دربارهی تعطیلات و مسافرت با من حرف زدی، من اظهار امیدواری کردم که انشاءالله به تو خوش گذشته. در انگلیسی اگر I hoped به کار میبریم باید گذشتهی سادهی بعدی رو تبدیل کنیم به گذشتهی بعید:
I hoped ... had had a good time.