جناب تبریزی،
این هم نظر شماست و محترم میباشد.
ببینید، هر کسی در زندگی روزمره خودش تجربه هایی را کسب میکند که بیشتر برای خود فرد سندیت دارد و از انجاییکه دیگران آن را تجربه نکرده اند ممکن است وجود ان را انکار کنند و غیر حقیقی بدانند. برای مثال: اگر من نوعی به تناسخ روح اعتقاد داشته باشم ممکن است اطرافیان این موضوع را قبول نداشته باشند. چرا که آن را تجربه نکرده اند و حقیقی بودن ان را انکار میکنند.
آدم ها زمانی حقیقی بودن چیزی را قبول میکنند که آن را دیده باشند، شنیده باشند، لمس و احساس کرده باشند. و درکل تجربه کرده باشند.
با این حال، بایستی ببینیم که ترجمه های من و شما یا کسان دیگر به کانتکست این خانم میخورد یا خیر؟
با سپاس