یکی از حالت های استفاده ی حال (چه ساده و چه استمراری) بیان انجام فعل در آینده است,
رو این حساب از این سوال آخرت هردوتاش درسته, چرا که در حال حاضر یه تصمیمی گرفته شده که قراره فعلش در آینده اتفاق بیفته و چه فعل ساده و چه استمراری, هردو این توانایی رو دارن که همچین حالتی رو بیان کنن.
اما سوال اولت که فرقشون رو خودت گفتی.
و زیاد به نحوه ی استفاده اش فکر نکن مث فارسی یه جمله رو میشه به انواع مختلفی بیان کرد, ولی آیا ما از همه ی اون انواع استفاده می کنیم؟ نه, نهایتا یکی یا دوتاش رو برمیداریم که میشه لحن صحبت و تکه کلام مون.
حساسیت یه خرج نده, تو محاوره هرچی رو هم که حذف کنی کسی ایراد نمیگیره, مثلا بگو
Take him to work today
من و شمای فارس زبون میگیم خب ممکنه فکر کنن فعل امره, اما اونی که باید متوجه بشه, میشه.
و من به دفعات دیدم که از همچین ساختاری استفاده کردن و کسی ککش هم نگزیده. اینا که میگن نه همچین چیزی غلطه و این حرفا مال کلاس زبان و دانشگاه و امثالهم هستش.
در درجه اول باید ببینیم که یادگیری زبان رو برای چی می خواهیم
اگه واسه امتحان و نمره است, خب کارمون سخت میشه چون باید باسیستم مزخرف و قرون وسطایی آموزش ببینیم و خودمون رو گیج و درگیر این خزعبلات کنیم,
اما اگه واسه مکالمه یا ترجمه است, سخت نگیر