Anna, surely your parents and your closest friends know of your alias Anna Blue. What is their opinion about your"secret identity"? After 6 years, most of them don't really care since the novelty value has gone long. My parents want me to be happy and have a good plan B for
"The time when you don't want to music anymore, Anna.. keep that in mind".
I'm equally proud about the (small) victories of my friends as they are about mine and I think that's the most important thing. Like if I run totally in a wrong direction, they would tell me very directly.
اینم ترجمه ای که از قسمتایی ازش انجام داده بودم (لطفاً بررسیش کنید) :
آنا، مطمئناً پدر و مادر و صمیمی ترین دوستات راجب اسم مستعارت "آنا بلو" شنیدن. نظرشون راجب "هویت مخفی" تو چیه؟ بعد ۶ سال، بیشترشون خیلیم به این موضوع اهمیت نمی دادن چون که دیگه ارزش تازگی خودشو از دست داده بود. پدر و مادرم ازم می خواستن که خوشحال باشم و یه طرح جایگزین هم واسه کارم داشته باشم
"وقتی که دیگه نمی‌خوای موسیقی کار کنی، آنا.. اینو یادت باشه".
من به همون اندازه که دوستام به پیروزی های (کوچیک) من افتخار میکنن، به پیروزی هاشون افتخار می‌کنم.
و فکر کنم که این مهم ترین کار باشه. مثلاً اگه کلاً پسرفت می کردم، اونا رک و راست بهم می‌گفتن.
app chiMigan اپ چی میگن
